Expositie vijf Belgische kunstenaars in Staphorst

Mario De Brabandere
De tekeningen en schilderijen van Mario De Brabandere lijken op het eerste gezicht eenvoudig, naïef en argeloos. De Brabandere gebruikt voor zijn werken de dingen die hij om zich heen heeft verzameld. Die rangschikt hij zo dat ze het driedimensionale voorbeeld zijn voor zijn stillevens. Vervolgens tekent hij op papier dat bij nadere beschouwing al een leven achter zich heeft. Op sommige tekeningen schemert een kozijn of deur door het papier: dit waren tekeningen van architecten. Het papier is vergeeld, soms gescheurd, maar voor De Brabandere zeer bruikbaar: de relatie met de architectonische bouwwerken is gelegd.
Ordenen, bouwen, constructies maken, dat zie je vaak in het werk van De Brabandere. Zo maakte hij eerder een reeks composities met houten bouwblokken. Ook in die reeks vereenvoudigde hij de herkenbare werkelijkheid tot de overzichtelijke wereld van een kind. De eenvoud van het werk gaat gepaard met een geladen spanning waardoor je als toeschouwer met een gevoel van verwarring geconfronteerd wordt. Dat wat zo natuurgetrouw lijkt, blijkt het niet te zijn.

Willem Cole
Willem Cole maakt abstracte portretten. Van een portret verwachten we dat het ons vertelt over de geportretteerde, maar tegelijkertijd weten we dat het ook zal spreken over veel meer: over de kunstenaar die het maakte en zijn opvattingen, over de omgeving waarin het tot stand kwam, over de denk- en gevoelswereld van de tijd. De portretten die Willem Cole maakt spreken direct aan, ze zijn bevattelijk en de werkwijze die hij toepast is eenvoudig. De geportretteerde kiest uit een eindeloze hoeveelheid van mogelijkheden twee kleuren waarvan hij op dat ogenblik denkt dat ze zijn persoonlijkheid het best weergeven. Maar achter die eenvoud gaat meer schuil. De kunstenaar houdt zich bewust op de achtergrond en laat de dingen gebeuren. Hij bepaalt niet welke kleurencombinaties en patronen er ontstaan. Zelfs de geportretteerde kan niet meer doen dan zijn of haar twee kleuren naast elkaar plaatsen, het totale beeld van al de portretten ontstaat immers geheel bij toeval. Het prettige en feeërieke spel van kleuren wordt in werkelijkheid beheerst door willekeur en de schijnbare orde waarin de kleuren hun plaats vinden berust op dat toeval en die willekeur.
In het poneren van die dualiteit schuilt een inzicht in de werkelijkheid, een opvatting die ons voorhoudt dat het misschien een illusie is de dingen te willen beheersen in al hun aspecten, in heel hun voorkomen en dat we maar beter het onvoorspelbare verloop van die dingen en van het leven kunnen aanvaarden om precies daarin schoonheid te vinden.

Agnes Maes
Agnes Maes heeft gedurende haar carrière tekeningen, schilderijen en sculpturen gemaakt. Het werk van Maes is erg persoonlijk; zij ziet het als een 'betekenisschilderkunst', waarin zij zichzelf blootgeeft. Haar tekeningen geven zo een blik op haar verleden. Maes is gefascineerd door de filosofie van Rudolf Steiner, de zogeheten antroposofie, die gericht is op de versterking van het zintuigvrije denken. Met haar eigen ervaringen in het achterhoofd zoekt ze via tekenen en schilderen naar evenwicht tussen de dynamiek van het lichaam en de harmonie van de geest. In veel van haar werken is het thema "het zijn, het bestaan" dan ook prominent aanwezig.
Haar werk, met vaak een ruimtelijk karakter, kan tot de abstracte kunst worden gerekend. Maes is gefascineerd door ruimte en plaats, en is voornamelijk geboeid door de subjectieve ervaring van ruimte. In haar schilderijen kunnen nadrukkelijke verwijzingen naar architectuur worden gevonden.

Paul Morez
Paul Morez ziet het schilderij als onderzoeksterrein.
Hoe gedragen geometrische volumes zich op een plat vlak als ze eenzijdig worden belicht in een artificiële setting? De slagschaduw is hierbij een essentieel element dat deel uitmaakt van de compositie en het object situeert in de ruimte. Zwart-wit contrasteert met objecten in primaire kleuren. De verf is dun aangebracht en dient enkel om het beeld zelf te versterken eerder dan het “effect” van
materieweergave. Het samenspel van objecten, zwart/wit tonaliteiten, primaire kleuren, voor en achtergrond vormen de elementen van zijn onderzoek.

Robin Vermeersch
Het oeuvre van Robin Vermeersch kenmerkt zich door een intens onderzoek en fascinatie voor het creatieve wordingsproces. Tekeningen, schilderijen, sculpturen tonen ons een soort cellulaire en amorfe wereld die vrij existentieel is en kosmisch ervaren kan worden. Het repetitieve van de cellulaire bouwstenen in de tekeningen heeft een introspectief karakter. Dit introspectieve karakter leidt ons tot zijn sculpturaal werk dat alludeert op de gegeven ruimtelijke context, en hoe die lichamelijk verkend wordt, gaande van de onderzoekende tot de voyeuristische blik.