Column

Heerlijk de feestdagen zitten er weer op, fantastisch denkt Bram. Niet dat hij niet van gezelligheid houdt, maar het is toch wel een kwelling voor een hond die feestdagen. Het piepen in zijn oren, door het vele vuurwerk, begint net een beetje weg te trekken. En dan al die heerlijke luchten die gedurende ruim een week langs zijn gevoelige neus trokken. Vetluchten, heerlijke vleesluchten en zoetigheid: die lijkt wel 14 dagen in de lucht te blijven hangen.
Bram vindt ook dat gedurende die feestdagen de wandelingen met de baas wel wat korter zijn geworden, maar dat past Bram de laatste tijd wel. Bram is oud en niet zo goed meer te been. Een klein stukje lopen naar het park achter de baas aan lukt nog. Daar kijken Bram en zijn baas altijd even naar de spelende honden die achter een bal of stok aan hollen. Zijn baas heeft geen bal meegenomen, want Bram gaat hem toch niet halen. Maar Bram zou dit best willen, graag zelfs. Alleen dat stramme lijf wil niet mee. Elke keer wat stroever, na een tijdje lopen gaat het wel maar dat starten kost veel moeite.
Opeens komt oude Jip naast Bram zitten. Ze kijken elkaar aan en weg is Jip! Wat is daar mee aan de hand? Die liep toch ook al een hele tijd achter zijn baas aan. Nu loopt hij uit zichzelf vooruit en verdraaid, hij rent ook weer achter een bal aan! Bram hoort zijn baas praten met de eigenaar van Jip.