Avonturier en gepensioneerde Staphorster Henk Oosterveen is vandaag precies een maand onderweg om per fiets vanuit Staphorst in Rome te geraken. Zojuist liet hij de redactie (en vele anderen) weten dat hij nog 20 kilometer van Rome verwijderd is. Leest u even mee:
28 juni 2011.
Vandaag precies een maand onderweg. In de buurt van mijn tent stapt een auto. Daar word ik wakker van. Al voor de persoon iets zegt wens ik hem in mijn beste Italiaans een goede morgen. Hij groet terug. Er is dus geen probleem. Na de overnachting tussen de hazelnootbomen stap ik op de fiets en vertrek. Het is de laatste etappe. Dan ben ik in Rome.
Het is een mooie niet al te moeilijke route. In de buurt van Rome daal ik veel af. Omdat ik ALL tijd heb rust, dut, eet en drink ik wa in een paar dorpjes. In een van de dorpjes zie ik Maurice uit Antwerpen komen aanfietsen. Wij fietsen de laatste 40 km samen en eindigen op een prachtige camping in een buitenwijk van Rome. Naar het centrum van Rome is het nog 20 km. Daar begin ik morgen aan. Op deze camping is WiFi beschikbaar. Dat geeft de mogelijkheid dit en andere berichten te versturen.
27 juni 2011
Het is mijn plan om na een rustdag vandaag tenminste van het Lago di Bolsena naar het kleinere Lago di Vico te fietsen. Het zijn beiden kratermeren. De afstand is 66 km. Ik moet 845 meter hoger uitkomen en 620 meter lager. Per saldo dus 225 meter hoger uitkomen. Er zitten een paar lange en stevige beklimmingen. Maximum stijgingspercentage is 20. Rond het laatstgenoemde meer is het grootste hazelnoorgbied van Europa. Ik rijd door Tuscania, dat na een aardbeving in 1971 voor een groot deel is herbouwd.
Bij het Lago di Vico spreek ik met een Nigeriaan. Hij heet Daniel en heeft een winkeltje aan het strand en verkoopt vooral jurkjes en badhandoeken. Hij heeft een vrouw en twee dochters en woont hier al 20 jaar. Hij heeft het vandaag rustig, want op maandag verkoopt hij nooit veel. Hij moet het hebben van de vakantieperiodes en de dagjesmensen uit Rome. Voor de regering in Nigeria heeft hij geen goed woord over. Hij rijdt in een oude auto, waarvan ik denk dat het een kenteken uit Griekenland is, want er staat GR in. Dat is niet zo. De man heeft een auto met een heel oud Italiaans kenteken. Zulke kentekens komen in Italie bijna niet meer voor. Als ik vertrek pakt hij zijn spulletjes op. Daar is hij 2 uur mee bezig. Na 2 uur, dus als hij klaar is met inpakken, ben ik ver voorbij het meer van Visco en ben ik al aan mijn slotetappe van 91 km naar Rome bezig. De km-teller staat op 2.131 km.
Ik slaap tussen hazenootbomen en olijfbomen (na 2 nachten niet op een camping). Een camping heeft alleen maar als voordeel dat er stroom en water is. Stroom heb bik nog genoeg en water heb iki niet nodig, want een gezond lichaam reingt zichzelf. Dat leerde ik van Jopie Huisman, de voddenman en kunstschilder uit Workum.