Op avontuur met Henk: Een blanke man is hier een bezienswaardigheid staphorst

Aan de niet toeristische noordkant van Java fiets ik geregeld langs een vissersdorp. Bij een temperatuur van 33 graden worden de vissen verwerkt en gedroogd op stellingen in de openlucht. De geur is ronduit goor, net als de geur van walmende vrachtauto's, stinkend afval in de rivieren, de vele rokende vuilnisbelten en het afbranden van rijstvelden.
De van Klaas 'Meesters in fietsen' gesponsorde repen en mierzoete energiedrankjes zijn inmiddels op. Prima spul is dat.

Vaak ben je te bang
In een dorpje hoor ik veel geluid en daar fiets ik naartoe. Mijn lijfspreuk is 'Vaak ben je te bang'. De mensen kijken zich de ogen uit als zij een blanke man zien. Het onthaal is hartverwarmend en een man die agressief naar mij toekomt wordt meteen afgevoerd. Ze maken mij duidelijk dat de man geestelijk gestoord is. Er is een feestelijke ceremonie met wajang-poppen bezig waar ik niets van begrijp. Het is wel prachtig om mee te maken. Na afloop van de ceremonie draagt een groep kinderen en volwassenen een klein prachtig versierd bootje over een smal zandpad tussen zoutpannen door ver de rijstvelden in. Zeker 100 kinderen lopen mee. Eerst fiets ik er op verzoek van volwassenen achteraan. Na een kilometer fiets ik terug, want ik heb de indruk dat de meute nog heel ver doorloopt. De dag eindigt in een hotel. Om 18.00 is het hier donker. Om op een afgelegen plek dan al in mijn tentje te gaan liggen, dat is wel heel erg vroeg. Dat doe ik dus niet.
Uiteindelijk slaap ik bij een particulier thuis. De matrassen zijn erg smerig en de poes ligt er op. Daarom leg ik mijn luchtbed erop.

Waardeloze dag
's Morgens fiets ik verder. Ik moet alsmaar klimmen en heb zuurstofgebrek door de ijle lucht. Het is een waardeloze dag. Om 16.30 uur ga ik naar mijn hotelkamer. Kraaiende hanen naast mij houden mij wakker. Het is 3 oktober en 5.00 uur, het is dan nog donker, en ik stap ik op mijn fiets. Nu zit ik in een openluchtrestaurant. Straks fiets ik richting Yogyakarta.




In een dorpje


Schoolkinderen zien een blanke


Mijn bed bij een particulier